Jeśli ktoś zapragnąłby mieć udział w wydaniu następnych moich pism oraz działaniu dla dobra wspólnej idei „System Miłości” i zdobywania niebiańskiej wiedzy dla siebie, „Wiedza od Ojca Pio” - to podaję osobiste konto: Wiesław Matuch BNP Paribas Bank Polska S.A. Konto: 90 2030 0045 1130 0000 1538 6050 w tytule podać DAROWIZNA – aby uniknąć podatku. Natomiast żeby przesłać kwotę do Polski z zagranicy trzeba podać tak: PLPK90203000451130000015386050 - Wiesław Matuch Darowizna: Lub : Wiesław Matuch 90 2030 0045 1130 0000 1538 6050 w tytule podać DAROWIZNA Wpisać: PPABPLPK Jak braknie pola dodać XXX https://www.paypal.me/wiesiorynka - Założyłem też konto na PayPal - wiesiorynka@gmail.com Jeśli ktoś chciałby wesprzeć duchową naszą wspólną oddolną działalność - to jest taka możliwość. PayPal przekierowuje na moje konto w BGŻ w Polsce. W tytule podać DAROWIZNA – aby uniknąć podatku. Komfort jest, bo można korzystać z podstawowych walut z całego świata. Wiesiu     Tu można zamawiać II tom Wiedzy Ojca Pio.   Tu można pobrać Hymn SM stworzony przez Maćka Maciejewskiego  http://sm.fki.pl/System-Milosci-Iskra-z-Polski_(Maciej-Info-z-Serca).MP3 Wersja Hymnu SM instrumentalna http://sm.fki.pl/instrumental-SM-Iskra-z-Polski-sax.MP3 System Miłości Wiedza Ojca Pio-Tom1 po Angielsku cz-1 - do pobrania http://sm.fki.pl/Wieslaw-Matuch-System-Milosci-Wiedza-Ojca-Pio-Tom1-po-Angielsku-cz-1.pdf   http://sm.fki.pl/Wieslaw-Matuch-System-Milosci-Wiedza-Ojca-Pio-Tom1-po-Angielsku-cz-1.odt           O2.PL  •   BGŻ  • Pobierz film z YT    •   Cena prądu  •   Test szybkości  Internetu  •   Kalkulator sp. paliwa   Mój Kanał YouTube - tu będę nagrywał filmiki z Wiedzą Ojca Pio... Wiesiu

 

 

`Kalendarium:  Dzisiaj jest 8 czerwca 632 - Zmarł Mahomet, prorok islamu. 1533 - Konsekracja Kaplicy Zygmuntowskiej w katedrze wawelskiej. 1810 - Urodził się Robert Schumann, kompozytor niemiecki. 1876 - Zmarła George Sand, pisarka francuska. 1940 - Zatonął ORP Orzeł. 1951 - Urodziła się Kora, wokalistka rockowa. 1956 - Zmarł Jan Lechoń, poeta polski.   Czwartek, 8 czerwca, 2023 roku. Do końca roku zostało 207 dni. Imieniny obchodzą: Jadwigi Maksyma Seweryna Medarda Jakuba Wyczesława Marii Wilhelma Elżbiety Pacyfika. Św. Jadwiga, królowa, urodziła się 18 lutego 1374 roku jako córka Ludwika, króla Węgier i Polski, oraz Elżbiety Bośniackiej. Po ojcu odziedziczyła tron Polski. W wieku 10 lat została koronowana 16 października 1384 roku. Ze względów dynastycznych w wieku 4 lat została zaręczona z Wilhelmem, synem cesarza Leopolda. Ustalenia te anulowano. Jednak Wilhelm pojawił się w Krakowie, pragnąc poślubić Jadwigę. Mimo życzliwości i uczucia, jakim darzyła go młodziutka królowa, musiał jednak opuścić Kraków. W związku z zaistniałą sytuacją polityczną, a także wobec dalekosiężnych planów polskich rozważano możliwość unii Polski z Litwą. Stała się ona faktem dzięki małżeństwu królowej Jadwigi z Władysławem Jagiełłą, wielkim księciem Litwy. Ceremonia zaślubin, poprzedzona chrztem Jagiełły (15 lutego), odbyła się w katedrze królewskiej 18 lutego 1386 roku. Jadwiga miała wtedy 12 lat, a Jagiełło 35. Królowa stała się spraw czynią i uczestniczką chrystianizacji Litwy. Biorąc czynny udział w rządzeniu państwem, prowadziła głębokie życie religijne. Wojciech Jastrzębiec, arcybiskup gnieźnieński, który przez pewien czas był kanclerzem królowej, zapisał: "Z doświadczenia wiemy, że spełniała przeróżne uczynki miłosierdzia, cierpliwości, postów, czuwań oraz innych niezliczonych dzieł pobożnych." Poprzez akt fundacyjny i testamentalny zapis na rzecz Akademii Krakowskiej uchodzi za współzałożycielkę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarła, wkrótce po połogu, 17 lipca 1399 roku w Krakowie. 8 czerwca 1979 roku w katedrze na Wawelu Jan Paweł II odprawił po raz pierwszy Mszę św. ku czci błogosławionej królowej Jadwigi, wynosząc ją tym samym na ołtarze. Kanonizował ją w 1997 roku. "Przy budowie kościoła NMP na Piasku, który istnieje do dziś, królowa Jadwiga sama doglądała robót. Pewnego dnia jej czujne oko dojrzało kamieniarza, który był smutny i robota leciała mu z rąk. Kiedy zapytała o powód, odpowiedział, że w domu zostawił ciężko chorą żonę, boi się, że go zostawi z drobnymi dziećmi, a nie ma pieniędzy na lekarza. Królowa, nie namyślając się, oderwała ze swego bucika złotą klamrę, wysadzaną drogimi kamieniami, i oddalają robotnikowi, aby zapłacił lekarza. Nie zauważyła tylko, że stopę położyła na kamieniu oblanym wapnem. Odbity ślad bucika wdzięczny kamieniarz obkuł dokoła i wraz z kamieniem wmurował w zewnętrzną ścianę świątyni. Do dzisiaj można go oglądać." Wincenty Zaleski, "Święci na każdy dzień" W IKONOGRAFII Jadwiga przedstawiana jest w stroju królewskim. Jej atrybutem są buciki.

 

Św. Teresa z Avila  -  Dzieła św. Teresy Wielkiej... Miłość płonąca w głębi serca mego, ta miłość, która jest mym życiem, siłą - zamknęła w wnętrzu mym Więźnia Boskiego, aby się szczęście moje dopełniło. Lecz bliskość Jego wzmaga me cierpienia i mej tęsknoty rozpala pożogę, aby Go ujrzeć bez zasłon ni cienia! Św. Jan od Krzyża  -  Dzieła św. Jana od Krzyża... Radujmy się sobą, mój miły, chodźmy przejrzeć się w twojej piękności na górę i na pagórek, gdzie rozlewają się wody przejrzyste i wejdźmy w puszcz ostępy cieniste.   Różne modlitwy katolika      Biografia i myśli Ojca de Mello Myśli Ojca Anthony de Mello - hinduskiego Jezuity: Wyzwolenie - W jaki sposób mógłbym osiągnąć wyzwolenie? - Staraj się odkryć to, co cię uwięziło - radził Mistrz. Uczeń wrócił po tygodniu i oznajmił: - Nic mnie nie uwięziło. - Dlaczego więc chcesz być wyzwolony? W tej właśnie chwili uczeń dostąpił Oświecenia i nagle stał się wolnym człowiekiem. REPUTACJA WIĘZIENIA - Szczycą się swym rozsądkiem - który potem demonstrują w zadziwiający sposób: Gubernator wizytował więzienie stanowe i rozmawiał z włóczęgą, który poprosił o ułaskawienie. "Co ci się tutaj nie podoba? Masz tutaj lepsze warunki mieszkaniowe, niż kiedykolwiek, nieprawdaż?" Tak, panie gubernatorze", padła odpowiedź., Ale ja i tak chcę stąd wyjść' "Czy nie karmią cię dobrze?" "Oczywiście, że tak. To nie o to chodzi" "Więc o co?" "Cóż, panie gubernatorze, mam tylko jedno zastrzeżenie do tego miejsca: chodzi o reputację, jaką ono ma w całym stanie". ZATRUTA STRZAŁA - Przy jakiejś okazji zbliżył się mnich do Buddy i zapytał, czy dusze sprawiedliwych żyją po śmierci? Budda nie odpowiedział, jak to miał w zwyczaju. Mnich nalegał. Codziennie wracał z tym samym pytaniem i dzień w dzień otrzymywał milczenie za całą odpowiedź. Nie mógł znieść dłużej tego i zagroził, że opuści klasztor, jeśli nie otrzyma odpowiedzi na pytanie o zasadniczej dlań wadze; bo po co miałby poświęcać wszystko i żyć w klasztorze, jeśli dusze sprawiedliwych nie miały istnieć po śmierci? Wtedy Budda, powodowany współczuciem, złamał milczenie i powiedział: - Jesteś jak człowiek zraniony zatrutą strzałą i bardzo bliski agonii. Krewni pośpiesznie sprowadzili lekarza, ale ranny nie chciał, by mu wyjęto strzałę lub by mu dano jakiekolwiek lekarstwo, póki mu nie odpowiedzą na trzy ważne pytania: Po pierwsze, ten, który go postrzelił był biały, czy czarny? Po drugie, był człowiekiem wysokim, czy niskim? Po trzecie, był braminem, czy pariasem? Jeśli mi nie odpowiedzą na te trzy pytania, nie chce żadnego leczenia! Mnich został w klasztorze. O wiele przyjemniej jest rozmawiać o drodze, niż ją przebyć; dyskutować o właściwościach jakiegoś lekarstwa, niż je zażywać. Przepiękne teksty wielkiego Jogina Sri Nisargadatty Maharaja (1897 - 1981) Pytania i odpowiedzi (poniższe teksty, losowo wyświetlane, dopracowałam na potrzeby katolików - Wiesław Matuch) PYTANIE: W jaki sposób pan poznaje Najwyższego? ODPOWIEDŹ: Rzecz w tym, że nie ma ono żadnych oznak. Nie ma niczego, poczym można by Go poznać. Postrzega się bezpośrednio, bez uprzedniego szukania jakichkolwiek znaków. Gdy dojdzie pan do nazw i kształtów, znajdzie się pan w świecie rzeczywistym, materialnym. Nie potrzebuje pan przeprowadzać poszukiwań. Wielość i różnorodność są tylko grą umysłu. Rzeczywistość jest jedna. Św. Jan od Krzyża ciągle podkreślał znaczenie wypróżnienia pamięci. Żadnych oznak kształtów i form. Mówił, że "Boga poznaje się poprzez to czym On nie jest, niż przez to czym jest". Czyli całkowicie odwrotnie tego, co podpowiada intelekt. Intelekt jest wynikiem upadku, dlatego tak trudno jest się go pozbyć. On wywołuje wszelkie nieszczęście na świecie. Jest grą dualizmu i wszelkich form materialnych, walki o byt. Jego siłą nośną jest ego. Kto to zrozumie staje się świętym. A jakże mało jest dzisiaj świętych osób. Dlaczego? Umysł zasłania prawdziwą rzeczywistość. Miłość jest bijącym Sercem doskonałego i wiecznego bytu. Intelekt jest racjonalny, zasłania wszystko co doskonałe od środka. Ciało, zmysły, umysł to nic innego, jak gęsta chmura na czystym niebie, która zaciemnia słońce, czyli duszę. A jak duszę to i Boga. Poza duszą nie ma Boga. Wszystko "poza" jest formą i kształtem, świadomością taka czy inną, nie ma w tym istoty. Zmienia się, a dusza i Bóg jest tożsamością doskonale stałą. Tęsknota: Przez Ciebie po nocach nie spałam przez Ciebie zawsze płakałam Ty byłeś jedynym chłopakiem którego naprawdę kochałam...   Ryszard Kapuściński: Powinny istnieć równocześnie dwa rodzaje reportażu. Pierwszy opiera się na aktualnej, bieżącej informacji: stało się dzisiaj to i to. Taki reportaż, opisujący powierzchnię historii, która toczy się na naszych oczach, pozostanie główną strawą środków masowego przekazu. Dla przeciętnego odbiorcy otaczająca nas rzeczywistość i dziejąca się historia przejawiają się bowiem w poszczególnych doświadczeniach. On je dostrzega, ale nie umie ze sobą powiązać. Drugi rodzaj reportażu powinien z potoku dziejących się wydarzeń umieć wysnuć refleksję, próbować nadać pewną logikę temu, co wydaje się alogiczne, i ustalić pewne prawidła tego, co wydaje się pełną anarchią i chaosem. Cytaty Przemówienia Papieża Jana Pawła II w parlamencie polskim z 11 czerwca 1999 Miejsce, w którym się znajdujemy, skłania do głębokiej refleksji nad odpowiedzialnym korzystaniem w życiu publicznym z daru odzyskanej wolności oraz nad potrzebą współpracy na rzecz dobra wspólnego. Tęsknota: Wszystko można zapomnieć, radość, smutek i łzy, ale nie można zapomnieć kogoś takiego jak ty.   Wiersze       Boscy Kochankowe

 

 

 

Wiesław Matuch     Kontakt:  smilosci@gmail.com     Wrocław 2001
System Miłości Narodów      

        
 

 

 

Boscy Kochankowie Wiesław Matuch Kraków, 1984r. Przesłuchaj Pobierz wiersze w MP3 audio... Kochanka. Gdzie umknąłeś mój jedyny Kochanku? Zostawiłeś mnie pełną tęsknot, łkań, pragnień, i nieugaszonych pożądań. Odleciałeś, jak ptak wiosenny, jak promień słońca o zachodzie dnia. Grotem czułej miłości, uderzyłeś mnie. Zapaliłeś moją duszę nieznanym ogniem, i nie wiem co z sobą zrobić!? Pędziłam za Tobą boso, jak dziecko po łąkach i trawnikach. Ty jednak oddaliłeś się. Zniknąłeś z moich stęsknionych oczu. Powiedz, mój Kochany, dlaczego pocałowałeś mnie, i oddaliłeś ode mnie szczęście? *** Ludzie! Przyjaciele moi! Czy pojmujecie moją stratę?! Proszę, jeśli gdzieś spotkacie mojego Oblubieńca, powiedzcie Mu jak najprędzej, aby przybył do mnie, bo usycham z tęsknoty. Moje życie bez Niego dogorywa. Powiedzcie Mu, że blednę i mdleje, że jestem już umierająca. Przez Niego, i dla Niego. Błagam was, przyjaciele drodzy! Powiedzcie Mu to! Któż odgadnie me tęsknoty!? Te noce nieprzespane! Któż policzy me łzy wylane!? *** Nie widzę granic dla Twojej Miłości. Pójdę wszędzie, nawet w najstraszliwszy ogień. By tylko być z Tobą. Odnajdę Cię, moja Miłości!!! Nie zerwę kwiatów dla nikogo, wszystkie zatrzymam dla Ciebie. W morzach ogrodów, woniach pól i drzew - odnajduję Twój zapach. Nic mnie już nie wystraszy, ani ciemność, która teraz dla mnie świeci, ani ból, który stał się rozkoszą przez Ciebie. Szaleję za Tobą! Jesteś tylko mój!!! *** Och! Kochany! W Tobie widzę wszystkie wspaniałości świata, kolory, symbole, kształty wyraziste. Te światy mam w Tobie. O chmury! O mgły! O deszcze! Szepnijcie, gdzie jest mój ukochany. Konam z tęsknoty. Od płaczu pierś moja zamiera. Co bym dała za to, by teraz Go ujrzeć. Nikt przecież tęsknot moich uleczyć nie może. Ty, Jesteś sercem mej duszy, i oprócz Ciebie nie mam nikogo. *** Przyjdź Kochany do mnie. Ile jeszcze mam czekać?! Przytul mnie. Ty wiesz co znaczy dla mnie ta chwila. Przytul do swojego serca. Ukochaj. I nie myśl, o nikim, tylko o mnie. Kiedy jesteś tu, bądź tylko dla mnie. Cały mój. Nikt na świecie nie zastąpi Ciebie. Ty jesteś całym mym światem. Ty jesteś moim życiem. Moim sekretnym marzeniem. Bez Ciebie, w sercu pustka bez dna. Żadne skarby, nie mogą mi dać tego, czym stałeś się dla mnie, Ty. Kochany! Przyjdź! Nie zwlekaj! *** Och! Po co trwa jeszcze moje życie?! Skoro nie ma w nim prawdziwego szczęścia!? Wszystko jest pustką! Beznadzieją! Tylko łkam! Cierpię! Umieram bez Ciebie!!! Kochany! Zobacz, co Twój grot miłości ze mną zrobił!? Odebrał mi życie! Moje szczęście, to Ty! Moja rozkosz, to Ty! A Ty, oddaliłeś się. Od tej chwili tylko gasnę. *** Rozdarłeś me serce uczuciem. Rozkochałeś w sobie. Pieściłeś moje ciało. I chodzę od tego pijana. Porwałeś mnie i uwięziłeś. Ujawniłeś mi, co znaczy czułość i mądrość. Czemu odszedłeś?! Dlaczego nie wziąłeś mnie ze sobą?! Słodko mi było w Twoich ramionach. Mogłeś wziąć swoją zdobycz ze sobą. Gdziekolwiek poszedłbyś, rozkochiwałabym się w Tobie, i służyła sobą. *** Najmilszy mój. Błagam! Przybądź, i ostudź moje serce, rozpalone ogniami tęsknot. Przybądź natychmiast! Niech Cię dotkną moje ręce. Niech obejmą Cię moje ramiona. Niech ujrzą, zbolałe od płaczu oczy. Boś tylko Ty, dla nich lekarstwem. Przybądź szybko! Zaspokój żądze mojej Miłości. Ulecz dotykiem swoich dłoni, rozdarte serce. *** Tak bardzo pragnę już, zobaczyć Twoje łagodne, bystre i głęboko wnikliwe oczy. Jakże pragnę zobaczyć Kochany mój, Twój uśmiech najczystszy. Twój głos mądry. Jakże chcę doznać siły Twoich ramion. Sprężystych, jak napięty łuk. O Pustko Wszechświata! Gdzie jest mój mężczyzna!? Gdzie moje szczęście? Samotność, w której tkwię zabija mnie tysiąckroć! Odchodzę już od zmysłów. Gdzie jesteś?! Kochanek. Jedyna ma, pamiętam. Niebawem przybędę. Tak jak Ty, zraniony jestem wybuchem miłości. I szukam ukojenia tylko w Tobie. Widzę każdą Twoją myśl, pieszczę Twoje ciało, delikatnie głaszczę Twoje włosy. Tylko u Ciebie, jestem sobą. Jedynie Ty, możesz dać mi szczęście. Jakże piękna Jesteś, pełna świeżych zapachów, i słodkich rozkoszy. Czekaj na mnie. Moja. Pa. Kochanka. Och, mój najurodziwszy Krzewie Winny, kocham Cię. Jesteś jak błękit na niebie, jak masy światła wschodzącego poranka, jak szczyty gór w pełni księżycowej nocy. Jak przestrzeń kosmiczna, rozlana po brzegach życia. Jesteś jak miliardy gwiazd na niebie, jak ptaki szumiące nad polami. Ty jesteś mym jeziorem spokojnym, dziewiczym kwiatem miłosnych uczuć. Kochanku mój. Jesteś dla mnie, a ja dla Ciebie. *** Kiedy wreszcie Cię zobaczę, najdroższy?! Och, te noce w cichych gajach, z namaszczonymi ustami. Wszystko to pamiętam, i czuję istnieniem mym. Piękny byłeś wtedy. Słowa Twoje niosły rozkosz moim uszom, a oczy Twe, namaszczały moje ciało. Och, kochanku mój, gdzie jesteś?! Nie mogę żyć bez Twoich pieszczot i wdzięków. Dniem i nocą wyczekuję Ciebie. Zawsze jestem gotowa być twoją. *** Wietrze mój Słoneczny, powiej dziś przez ogrody mojego serca. Muśnij kwiaty mego ciała. Przyjdź z góry, z dołu, z wszystkich stron, i owiej mnie rozkoszą. Swoje wonie rozlej jak deszcz na moje posłanie. I pasaj się, Wietrze mój miły, na łonie moim. Pasaj się, i rozkoszuj bez opamiętania. *** Odchodzimy w morze przyjemności, w ciepłe jeziora. A tam Kochany mój, wchłania jak woń, moją boską miłość. W pałacach pieszczot, tylko sami jesteśmy. Do drzwi naszych tajemnic nikt nie puka. Miłość Jego, jest moją Miłością. Kwiatami jesteśmy tu podszyci, i muzyką otoczeni. A do progu naszych rozkoszy, nikt nie podejdzie. I nikt nie pozna smaku naszych zmysłów. Tylko ja, i mój Oblubieniec. *** Ukryjmy się w naszej miłości głęboko, i kosztujmy owocu najsłodszego. Kochany, miłuj mnie bez granic! Kochaj! Tul! Ściskaj! Pieść! I nie wyjawiaj nikomu tej skrytości. Połóż mnie na swoim powabnym sercu, obejmuj, otaczaj mnie siłą. Smakuj mego ciała, całuj me piersi, które są Twoje. Wdychaj mnie, jak zakwitłe powietrze, bo jestem dla Ciebie przeznaczona. Kochanek. Pod drzewem Życia, poślubiłem Cię ma miła. Tam oddałem Ci swoje ciało. Tam ofiarowałem Ci wszystko, co najrozkoszniejsze. Oddałem Ci swoje ręce, ramiona, i łono mężczyzny, kochanka Twojego. Tam, Twoja przyjemność najczystsza powróciła. A nieskończoność, znowu stała się chwałą, Twojej piękności. Kochanka. Posłania nasze, wyścielone płatkami kwiatów. Całe w subtelnościach. Pełne kolorów i marzeń. Błogości zapachów. Srebrno złotymi promieniami słońca przybrane. Och. Co za szczęście. Miłość. *** Ze wspaniałego Jego Serca, z głębin Jego istnienia, rozkoszy kosztowałam. Gdy się oddaliłeś, powróciłam w szarość i udrękę. Przez Twoje nagłe odejście, jakbym bezpowrotnie, wszystko utraciła. Kochany mój. Wracaj!!! Wracaj, bo nie umiem żyć w wyschniętych pieczarach. *** Wspominam dziś, jak wspaniałe rozkosze dawałeś mi, mój Kochany. Nauczyłeś mnie poezji, namiętności, zachwytu, i pieszczoty najczulszej. Ty, na moja duszę, wylałeś olejek mądrości, najpiękniejsze wizje pokazałeś. Wtedy to, oddałam Ci się bez reszty. Oddałam Ci swoje piersi, ręce, biodra, swoje uda, i kwiat rozkoszy. Było cudownie. Kolorowe uczucia rozmazały nas. Zapomniałam, że istnieję. Zatraciłam się do końca. Tutaj, w ogrodzie najsłodszych pragnień, zjednoczyłam się z Tobą. *** Oprócz Ciebie, nic na tym świecie już nie posiadam. Myśli moje, i serce, Tobą jedynie zajęte. A dusza pochłonięta Twoimi tajemnicami. Jeśli dbam o cokolwiek, to ze względu na Twoją miłość. Kocham kolorowe przedmioty, bo przypominają mi Ciebie. W rzeczy samej, jedynym moim zajęciem, jest myśl o Tobie. Myśl, o wiecznym kochaniu się z Tobą. Miły mój. *** Kocham Cię nad życie moje! Wyrzekłam się wszystkiego. Nic mnie nie obchodzi w koło. Przy Tobie, nowe we mnie życie powstało. Obchodzą mnie tylko Twoje sprawy, i Ty sam. O reszcie zapomniałam. Ty jesteś dla mnie, a ja dla Ciebie. Odnalazłam prawdziwą rozkosz, i pójdę wszędzie, gdzie pociągnie mnie Twoja miłość. Dla Ciebie żyję, i dla Ciebie się zatracam w Tobie. Dla Twojego dotknięcia, oddałam wszystko. Całe swoje istnienie. Posiadam tylko Ciebie. I to jest moje Wszystko!!! *** Och, Słodki mój, dotykasz moich włosów, i czuję, jakby delikatny powiew letniego wiatru, dotykał mojej głowy. Jesteś moim Aniołem. Skarbem, na który czekałam długo. Wzruszona do głębi, czuję, jak kochasz mnie najcudowniej. Twoja szlachetność, i siła ramion, jest moją chwałą. Tarczą przed samotnością. Przez Twój urok, zapominam o wszystkim. Zapomniałam nawet, swoje imię. Na wieki zraniłeś mnie rozkoszami swej miłości. Jestem ze szczęścia nieprzytomna. *** A gdy mnie wzrokiem, wchłonąłeś w siebie, zostawiłeś w moim sercu, czarowne widzenia. Poematy muz i kryształów. Och, jakże wtedy, ogromne fale miłości przeszyły mnie. Jakże się w Tobie rozkochałam. W duszy mej zadrgały struny wszystkich muz, i chwytałam z zachwytem, wszystkie piękności Twoje. Och, jakże jestem uszczęśliwiona. Rozkołysana. *** Od Twojej, czarodziejskiej miłości, dostałam wypieków na twarzy. Nie dziw się, że jestem aż chora z miłości. Rozpaliłam się od nadmiaru słodyczy. Zwróć swoje oczy na mnie, gdyż tylko promień Twego spojrzenia, może mnie uzdrowić. Kochany mój. Powiedz, że mnie kochasz. Dziś ubrałam się w najznakomitsze odzienie, dla Ciebie. Kochanek. Lilio śliczna, złotogłowo Kochanko, Pani mego serca – przybywam z pośpiechem, by utulić Cię w swoich ramionach. Twoje usta. Twoje oczy. Twoje piersi, radują moją duszę. Tęsknię nieprzerwanie. Już nie musisz czekać. Lament Twój zbyteczny. Jestem już pośród ogrodów, Twych słodkich wdzięków. Cały. *** Kochana moja, tak długo byłaś sama w ciemnościach, i udrękach serca. Przeprowadziłem Cię przez mrok tęsknot, i milczenie kochania. Ale Ty, w cichości tajemnej, wiłaś dla nas gniazdko szczęścia. Zostawiłem Ci wiele pamiątek, a suknia przez którą Cię tuliłem, namaściła Twoją duszę. Każda pieszczota, o której pamiętałaś – chroniła Cię, i dodawała siły. Ale już jestem, Kochana. Zapomnij o smutkach. Kochanka. Już nigdy nie odchodź ode mnie. Chcę się cieszyć Tobą, przez cały czas. Radujmy się sobą stale. Idźmy razem na wzniesienia, w gaje zielone, i plaże. w stronę słońca. Podziwiajmy gwiazdy. Wejdźmy tam, gdzie się rozlewają źródła kryniczne. Wejdźmy w tę ciszę, w muzykę, graną tylko dla nas. Chodźmy, w krainę powiewów wesołego wiatru. Stąpajmy po drogach usianych kwiatami. Wejdźmy już, do pałaców naszych rozkoszy. *** A w tym szczęściu ukrytym, odsłonisz mi to, czego żąda moje ciało i dusza. Gdy mi to odsłonisz, zjednoczę się z Tobą, do utraty życia. Tylko Ty, jesteś moim ukojeniem, pokojem, uśmiechem, jasnym promieniem słońca. Tylko Ty, jesteś wodą, co mnie poi, i gasi me pragnienie. Jesteś moją późną nocą, wczesnym świtem. Jesteś całym mym życiem, wypełnieniem moich boskich żądz. Och. Ty mój mężczyzno. *** Jak pieśń usłyszaną, chcę Cię kosztować. Jak czułe piękno, będę Cię pieściła. Och, mój Kochany! Niech Cię rozkołysze lekkie tchnienie muz. Już słyszę Twój poemat, jaki tworzysz na dla mnie. Adorujesz mnie. Cudowny jesteś. Mój jedyny. Woń Twoja, rozlewa się po całym moim ciele. Porwałeś mnie na wieczność. Doczekałam się chwili najszczęśliwszej. Jesteś wreszcie we mnie. *** Przyrzeknij, że już nigdy mnie nie zostawisz samą. Przyrzeknij, że już nigdy się nie rozstaniemy. Jedynie Ty, możesz wyrwać mnie z wszystkich dolegliwości i tęsknot. Czy pozwolisz, żebym przestała istnieć? Pragnę żyć dla Ciebie. Kochać Cię na zawsze. Jedyny mój.