|
Wiesław Matuch
F O T O G R A F I E
Wędruje dzień po czasie pachnącym
fotografuje szczęście i nieszczęście
każdego człowieka
Farbą złocistą poprzez filtry chmur
przynosi kolorowe ciekawostki
spragnionym oczom
Zapisane pamiętniki odmienione nocą
wołają "ratujcie nas przed zapomnieniem"
W białym oknie zaziębiona jesień
tłumaczy się z omdlenia
A ludzie proszą "daj nam sen odnowienia
świąteczny prawdziwy
byśmy mogli spełnić swe zadanie"
Dodaj ostrości gotyku
rozmazanemu myśleniu
Jest miłość - była niemożliwa
Przewidująca samotność
wzięła siostry za ręce lekka jak duch
przyniosła dzień szczęśliwy
Nie minęły się chwile
przeznaczenie nie zrezygnowało
ponieważ otchłań trudów
nie byłą solą zwietrzałą
Choć gruba byłą nić zapomnienia -
wybuchła w nadziei
Zatarta wiedza spotkana po ciemku
w dobrym czasie
znów zaczęła cieszyć jak babie lato
ludzkie stroskane serce
Jest dzień i znów jest miłość |
