|
Wiesław Matuch
W O D Y M Ą D R O Ś C I
Szybko się rozkrzewiły wody Mądrości
i uczczona została prawica rozsądku
Dziś ssie mleczny horyzont pokoju
każdy kto twarz namaścił sobie Miłością
Nie musi odtąd szukać umiłowanej duszy
by ukryć się w jej sercu
Objęci jesteśmy spiętrzoną nawałnicą
wszechmożliwości a utracona tęsknota
nabiera słodyczy gdziekolwiek jesteśmy
Dalej można wzrastać wewnątrz
opływając iskrami pieszczot
Świat szeptów wieczornych
rodzynek leśnych wzmacnia
uśmiechy pisane melodią
Lewica tkliwości pod nogami
prawica istotę całą obejmuje rozkoszą
I miłość nasza jest nasza a my jej
Nie oddzielone jest ciepło od Prawdy
Oparcia tutaj są ze złota
siedzenia wyścielone kwiatami
i aksamitem
Jak ukoronowana jest Miłość
Twoja Panie
jak słodka Twa Mądrość
|
