|
Wiesław Matuch
W W I E C Z N Ą T E R A Ź N I E J S Z O Ś Ć
Przez wszystkie
wzgórza rozczarowań
uciekamy w wieczną teraźniejszość
Uciekamy
a raczej wracamy
do posiłków świata szczęśliwego
Długa suknia wiedzy
oplątuje nam swobodnie nogi
a usta rozpalają
się od Miłości
Jak niebo otwarte -
serce pełne uczuć
Uśmiech i uścisk
nie bronią
skryć się pod
drzewem
naszego życia
| 
