|
Wiesław Matuch
W C I E L E N I A
Co było potężne
cięższe niż wysiłek samego sobie
zawisło w tajemniczej ozdobie
człowieczego chaosu
Dalej od słusznych uzasadnień
rozprzestrzenia się ludzka
energia przeciwnych wszechświatów
niczym zwycięstwo HOSTII
Kołysze się nad jeziorami marzeń
głód władania jednością
wcielonego chleba i wina
Dotykam gołej ręki zatopionej w nadziei -
czuję bezmiar zlokalizowanych
dźwięków argumentacji
mówiących o miłosnych kryształach uczuć
w przyjaźniach światów...
| 
