|
Wiesław Matuch
P O Z O R N A G R A
Życie to wielka gra
Wciąż upada i podnosi
się istność człowieka
Nim wstanie promienne Słońce
i kwiat falą blasku się uśmiechnie
już myślisz o zachodzie
i mroku
Wiekuiste stworzenie
odbija się w ciele ludzkim
Niewiadoma wielka w duszy się rozgrywa
Oko samo promienie tworzy
myśl kształty wymyśla
zmysły materią władają
Od widnokręgu do widnokręgu
dzieje toczą się biegiem
Życie jest grą i oddechem
Nadzieja wiecznego czasu
podsyca poranne westchnienia
A wszystko to się dzieje
w fałszach i harmonii
Bo takie jest życie
człowieka - trochę przykre
Oby unieść je po wieniec
zwycięstwa
| 
