|
Wiesław Matuch
P O U C Z A J Ą C E O K R U C H Y
Raz po raz zdumiewasz się tej
błogosławionej świeżości
która cię otacza
jak skrzydła Aniołów
A mimo strachu
jaki był przedtem -
nie pchało cię życie na ślepo
Były skruchy Pańskiego stołu -
one cię prowadziły przez ten zgiełk słony
aż stałeś się godny zasiąść
wyżej razem z gośćmi wesela
I otworzyły się całkowicie
kwiaty twego serca
Zacięte milczenie przestało
cię trapić urojoną niemocą
Pouczające skruchy -
zamieniły się w błogosławiony chleb
Teraz cokolwiek powiesz zaświadczy
o Prawdzie
o twojej jawnej Miłości
Nikt nie potrzebuje
cię przekonywać o wysokościach
wiedzy i szczęścia
bo chwile które przeżywasz
same cię sycą
Od dziś śmiałe i pokorne
masz pomysły
|
