|
Wiesław Matuch
K R Ó L O W A
A N I O Ł Ó W
Piękna jest jak wschód Słońca
Zdobniejsza niż cedry Libanu
Złotogłowa - Dwunastogwiezdna
Królowa ludzi i Aniołów
Od wieków Imię jej wsławione
Powiadają że jest starodawna
że od początku wieńczy koronę
A jej chwała pradawna
Wśród ludzi Gwiazda zabłysła
Aby rozjaśnić duszom ciemności
Niepokalana do nas przyszła
Królewskie przynosząc wieści
Z Anielskiego przybyła Rodu
W gości do ludzi zagubionych
by wyrwać z ducha głodu
Policzyć wszystkich za odkupionych
Ona Bóstwo pod Sercem nosiła
i sama Bóstwem się określiła
Cześć jej Archanioły oddają
Wino pod jej stopy leją kielichami
O Panienko moja!
Kiedy weźmiesz mnie
w swe ramiona?
Już umieram
z tęsknoty...
Wariuję moja Damo za Tobą
Królowo mego serca....
|
